به نقل از «همشهری آنلاین»

نوشیدن مقدار زیادی چای در روز ممکن است خطر دچار شدن به دیابت را کاهش دهد | آیا باید مقدار نوشیدن چای را تغییر داد؟

تاریخ انتشار: ۲۷ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۴۱۵۴۵

به گزارش همشهری آنلاین به نقل از ان‌بی‌سی نیوز نتایج این پژوهش که بر اساس بازبینی ۱۹ بررسی کوهورت یا هم‌گروه در این مورد است، نشان داد که نوشیدن دست کم چهار فنجان چای سیاه، سبز یا اولونگ در طول یک دهه ۱۷ درصد خطر دچار شدن به دیابت نوع ۲ را کاهش می‌دهد.

این پژوهش که بوسیله گروهی از پژوهشگران چینی انجام شد، شامل بیش از یک میلیون بزرگسال از هشت کشور می‌شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این یافته‌های نشان می‌دهند که نوشیدن فنجان‌های کمتر از این مقدار چای با اثر سودمند کمتری از لحاظ کاهش خطر دیابت همراهی دارد. یافته‌های این بررسی نشان داد که نوشیدن فقط یک تا سه فنجان چای در روز خطر دیابت نوع ۲ را تا ۴ درصد کاهش می‌دهد و به ازای هر فنجان چای اضافی روزانه خطر دیابت یک درصد کاهش یافت.

این اثر کاهنده خطر دیابت به نوع چای نوشیده‌شده بوسیله افراد، جنسبت افراد و محل زندگی‌شان مربوط نبود، بلکه ظاهرا مقدار چای نوشیده‌شده مهمتر از هر عامل دیگری بود.

شیاینگ لی، پژوهشگر دانشگاه علوم و تکنولوژی ووهان چین درباره این بررسی گفت:‌«نتایج ما جالب است، زیرا نشان می‌دهد که افراد می‌توانند با انجام کاری به سادگی نوشیدن چهار فنجان چای در روز بالقوه خطر دچار شدن به دیابت را کاهش دهند.»

البته لی گفت پژوهش بیشتری لازم است تا میزان دقیق چای نوشیده شده برای ایجاد این اثر سودمند و فرایندهای زمینه‌ساز آن مشخص شود.

به گفته لی ممکن است ترکیبات خاصی مانند پلی‌فنول‌ها میزان قند خون را کاهش دهند، اما باید مقدار کافی از این ترکیبات فعال زیستی وارد بدن شوند تا مؤثر واقع شوند.

چای اولونگ که در این بررسی در کنار چای سبز و سیاه مورد بررسی قرار گرفت، از همان گیاه چای معمول تهیه می‌شود. شیوع عمل‌آوری چای است که تفاوت میان این سه نوع را ایجاد می‌کند: برای تهیه چای سبز اجازه اکسیداسیون زیاد داده نمی‌شود، در چای سیاه اکسیداسیون برگه‌ها تا حد سیاه شدن ادامه پیدا می‌کند و در چای اولونگ میزان اکسیداسیون نسبی است.

یک بررسی دیگر در انگلیس که نتایج آن ماه پیش منتشر شد، نشان داد که نوشیدن روزانه دو فنجان یا بیشتر چای سیاه خطر کلی مرگ را  نسبت به افرادی که اصلا چای نمی‌نوشیدند، در طول یک دوره ۱۴ ساله  ۹ تا ۱۳ درصد کاهش داده است. این بررسی همچنین رابطه‌ای میان نوشیدن تعداد زیادی فنجان چای در روز و کاهش خطر بیماری کورونری قلبی و سکته مغزی را نشان داد.

دکتر ماکایی اینو-چوی، دانشمند انستیتو ملی سرطان آمریکا که سرپرستی این پژوهش را به عهده داشت، حتی افراد با نوشیدن ۱۰ فنجان چای را هم در میان افراد مورد بررسی‌اش داشت، گفت: «هیچ اثر منفی از لحاظ خطر مرگ ومیر مشاهده نکردیم.»

اثرات سودمند ترکیبات آنتی‌اکسیدان موجود در چای

تصور بر این است که این اثرات سودمند چای مربوط به مواد آنتی‌اکسیدان، ضد التهابی و ضد سرطان موجود در آن باشد. از جمله این موارد می‌توان به پلی‌فنول‌ها اشاره کرد که به طور طبیعی در گیاهان یافت می‌شوند و اثر آنتی‌اکسیدانت دارند.

به گفته اینو-چوی این ترکیبات التهاب و استرس اکسیداتیو در بدن را کاهش می‌دهند و به نوبه خود احتمالا خطر دچار شدن به برخی از بیماری‌ها مانند بیماری قلبی را پایین می‌آورند.

پلی‌فنول عمده موجود در چای سبز یه نام کاتچین ممکن است به خصوص در با محافظت سلول‌ها در برابر آسیب‌ها به پیشگیری از بیماری‌ها کمک کند. هنگامی که برگ‌های چای سبز برای تهیه چای سیاه تخمیر می‌شوند، کاتچین به تیفلاوین، یک آنتی‌اکسیدان دیگر بدل می‌شود.

اینو-چوی گفت ممکن است به دلیل وجود همین پلی‌فنول‌ها باشد که چای سبز و چای سیاه اثرات سلامت‌بخش ایجاد می‌کنند و با توجه به میزان کم این مواد در چای افراد نیاز به نوشیدن مقدار زیادی چای دارند تا به طور قابل‌توجهی خطر بیماری یا مرگ در آنها کاسته شود.

نتایج متناقض تحقیقات درباره اثرات چای

درباره رابطه میان نوشیدن چای و خطر دیابت کمتر دانسته شده است. بررسی‌های هم‌گروه یا کوهورت و فراتحلیل‌ها (متاآنالیزهای) قبلی در این باره تا به حال یافته‌های متضادی داشته‌اند.

در واقع بررسی اولیه پژوهشگران چینی  بر روی یک گروه شامل  روی ۵۲۰۰ بزرگسال شرکت‌کننده در «تحقیق سلامت و تغذیه چین» (CHNS) در فاصله ۱۹۹۷ تا ۲۰۰۹ که تعداد فنجان‌های چای مصرف‌شده در آن  در نظر گرفته نشده بود، خطر دچار شدن به دیابت نوع ۲ میان افرادی که چای می‌نوشیدند و افرادی که چای نمی‌نوشیدند، مشابه هم بود.

اینو-چوی نیز در بررسی‌اش در انگلیس دریافت که افزودن شیر یا شکر به چای اثرات سلامت‌بخش آن را کاهش نمی‌دهد، البته افراد مورد بررسی این اجزا را به طور جداگانه مصرف می‌کردند.

به گفته او، چای‌های آماده شیرین‌شده مقدار بسیار بیشتری قند دارند و در این مورد هم باید راهنماهای تغذیه‌ای درباره پزهیز از مصرف بیش از قند و چربی‌ اشباع‌شده را رعایت کرد.

بررسی اینو-چو همچنین رابطه‌ای میان نوشیدن چای و کاهش خطر مرگ به علت سرطان پیدا نکرد.

گرچه برخی از بررسی‌های پیشین نشان داده‌اند که نوشیدن چای ممکن است خطر سرطان‌های پروستات، ریه، تخمدان یا روده بزرگ را کاهش دهد، در مقابل، یک بررسی هم نشان داده است که نوشیدن سه فنجان چای سیاه در روز عامل خطرساز عمده‌ای برای سرطان پستان است. یک بررسی دیگر هم نشان داده است که چای بسیار داغ بالای ۶۵ درجه سلسیوس با افزایش خطر سرطان مری همراهی دارد.

به گفته اینو-چو یافته‌ها درباره اثر نوشیدن چای بر سرطان‌ها به نتایج متضادی رسیده‌اند و پژوهش بیشتری در این باره لازم است، اما درباره اثر چای در پیشگیری از بیماری قلبی یا سکته مغزی یافته‌های بیشتر هماهنگ بوده‌اند.

چه کار باید کرد؟

اینو-چو می‌گوید در حال حاضر دانشمندان هیچ توصیه عمومی درباره مقدار مطلوب نوشیدن چای نمی‌کنند.

او گفت:‌«ما به افراد توصیه نمی‌کنیم مصرف روزانه چای‌شان صرفا بر اساس این بررسی منفرد تغییر دهند.»

همه بررسی‌های تغذیه‌ای اعتبار یکسانی ندارند | هیچ ماده غذایی خواص «معجزه‌آسا» ندارد کد خبر 706759 برچسب‌ها چای بیماری - دیابت

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: چای بیماری دیابت نوشیدن چای چای در روز خطر دیابت فنجان چای یافته ها چای سیاه پلی فنول چای سبز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۴۱۵۴۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آیا منجمد کردن نان آن را سالم‌تر می‌کند؟

آیا منجمد کردن نان آن را سالم‌تر می‌کند و به همان خوبی است که در رسانه‌های اجتماعی پیشنهاد می‌شود؟

به گزارش همشهری آنلاین، دوین میلر (Duane Mellor) سرپرست بخش پزشکی و تغذیه دانشکده پزشکی استون در دانشگاه استون (Aston) به این پرسش پاسخ داده است.

به گفته وی، دلیل علمی پشت این موضوع در واقع صحیح است، هرچند کمی گیج کننده به نظر می‌رسد. اما اثرات واقعی سلامتی این کار به اندازه‌ای که گفته می‌شود قابل توجه نیست.

میلر می‌گوید: هنگامی که نان پخته می‌شود، خمیر مرطوب و پر از حباب را به یک نان نرم تبدیل می‌کند. حرارت فر به همراه آب خمیر باعث می‌شود نشاسته موجود در آرد منبسط شده و ژلاتینه شود. وقتی آرد را به سس اضافه می‌کنیم و آنقدر می‌پزیم تا غلیظ شود نیز همین اتفاق می‌افتد.

این نشاسته‌های ژلاتینه شده راحت‌تر هضم می‌شوند و پردازش گلوکز (قند) موجود در این نشاسته‌ها را برای سلول‌های ما آسان‌تر می‌کند. این امر در مورد بسیاری از غذا‌های نشاسته‌ای تازه پخته شده صادق است، به ویژه آن‌هایی که فیبر کمی دارند مانند سیب زمینی یا مانند نان سفید که از آرد‌های ریز آسیاب شده تهیه می‌شوند.

برخی شواهد نشان می‌دهد که این نوع گلوکزِ به سرعت در دسترس ممکن است سطح انسولین را درست بعد از خوردن غذا افزایش دهد. اگرچه انسولین مهم است، زیرا به سلول‌های ما کمک می‌کند از گلوکز برای انرژی استفاده کنند یا آن را برای انرژی بعدی ذخیره کنند، اما انسولین بیش از حد می‌تواند باعث احساس گرسنگی و احتمالاً افزایش وزن شود.

نکته اینجاست که هنگامی که غذا‌های حاوی این نشاسته‌های ژلاتینه شده خنک می‌شوند، نشاسته‌های منبسط شده دوباره جمع می‌شوند و به چیزی تبدیل می‌شوند که به عنوان نشاسته مقاوم شناخته می‌شود. شکستن این نشاسته‌های جمع شده برای آنزیم‌های دستگاه گوارش ما سخت‌تر است، به این معنی که سلول‌های ما به سختی می‌توانند قند موجود در این نشاسته‌ها را کنترل کنند. این بدان معناست که نشاسته‌های مقاوم پس از خوردن کمتر باعث افزایش قند خون و انسولین می‌شوند.

میزان توانایی تشکیل نشاسته مقاوم به دمای پخت نان و نگهداری آن در یخچال یا فریز کردن آن بستگی دارد. سرعت انقباض در فریزر تقریبا دو برابر یخچال است، به این معنی که نشاسته مقاوم‌تری تشکیل می‌شود.

افزون بر این، انجماد نان، آب را به دام می‌اندازد و آن را تازه‌تر و نرم‌تر از زمانی که آن را در یخچال نگهداری می‌کنیم، نگه می‌دارد، چرا که در یخچال یا محیط خانه، آب موجود در نان از دست می‌رود و باعث سفت و خشک شدن نان می‌شود.

آیا باید نان خود را منجمد کنید؟

یک مطالعه بر روی ۱۰ فرد سالم به تأثیر منجمد کردن نان سفید پرداخت. آن‌ها نان‌های خریداری شده در فروشگاه را با نان خانگی مقایسه کردند.

برای نمونه‌های نان خانگی، انجماد و دوباره گرم کردن نان میزان افزایش قند خون را طی ۲ ساعت تا ۳۱ درصد کاهش داد. جالب اینجاست که حتی برشته کردن نان تازه نیز افزایش گلوکز را تا ۲۵ درصد کاهش داد.

این تأثیر زمانی که نان خانگی و سنتی منجمد، یخ‌زدایی و سپس برشته شد حتی بیشتر بود و قند خون را تا ۳۹ درصد کاهش داد. این اثر به طور بالقوه می‌تواند به کاهش احساس گرسنگی کمک کند، زیرا سطح گلوکز و انسولین پس از خوردن نان یخ‌زده افزایش نمی‌یابد.

اما هنگامی که از نان سفید تجاری و فروشگاهی استفاده شد، انجماد قبل از برشته کردن، واکنش قند خون بدن را بهبود نبخشید. این می‌تواند منعکس کننده روش‌های مختلف تولید نان تجاری در مقایسه با نان خانگی و سنتی باشد. مواد مورد استفاده یا روش پخت و سرد شدن نان ممکن است اثر انجماد را بر تشکیل نشاسته مقاوم کاهش دهد. در هر حال دلایل آن کاملاً روشن نیست.

سایر تحقیقات جدیدتر نیز نتایج مشابهی را نشان داده‌اند؛ بنابراین اگرچه برخی از مطالعات کوچک هستند، اما تأثیری که انجماد بر نان دارد، ثابت به نظر می‌رسد و به طور کامل در آزمایشگاه بررسی شده است.

اما شایان ذکر است که این اثرات تنها تا چند ساعت پس از خوردن نان وجود دارد؛ بنابراین در حالی که منجمد کردن نان قبل از خوردن ممکن است به کاهش سطح قند خون در یک وعده غذایی کمک کند و تأثیر کمی در وعده غذایی بعدی داشته باشد، اثرات طولانی مدت آن بر اشتها، افزایش وزن یا خطر ابتلا به برخی بیماری‌ها مانند دیابت نوع ۲ شناخته شده نیست و احتمالاً بسیار اندک است.

نشاسته مقاوم را می‌توان در بسیاری دیگر از غذا‌های نشاسته‌ای پخته شده و سرد مانند سیب زمینی، ماکارونی و برخی (نه همه) انواع برنج یافت. به نظر می‌رسد که برنج باسماتی نسبت به انواع برنج‌های دیگر نشاسته مقاوم‌تری دارد.

نشاسته مقاوم علاوه بر اینکه تجزیه سخت‌تری نسبت به نشاسته تازه پخته شده دارد، مواد مغذی را برای میکروب‌های ساکن در روده بزرگ ما فراهم می‌کند. این به حفظ تعادل سالم باکتری‌ها در روده ما کمک می‌کند. سپس این باکتری‌ها مواد شیمیایی را بر روی سلول‌های پوشش روده بزرگ آزاد می‌کنند که به ما در حفظ متابولیسم سالم کمک می‌کند.

همچنین نشان داده شده است که نشاسته مقاوم با افزایش حساسیت به انسولین به عملکرد بهتر انسولین کمک می‌کند. این می‌تواند به بدن ما کمک کند تا قند خون را به طور موثرتری استفاده کند که با سلامتی بیشتر مرتبط است، زیرا می‌تواند به طور موثرتری به عنوان سوخت توسط عضلات ما استفاده شود.

مزایای نشاسته مقاوم حتی ممکن است به سایر جنبه‌های متابولیسم ما نیز گسترش یابد، زیرا ممکن است به کاهش کلسترول نیز کمک کند. تصور می‌شود که این اثر ناشی از اسید‌های چرب با زنجیره کوتاه است که باکتری‌های روده هنگام تخمیر نشاسته‌های مقاوم تولید می‌کنند. سطوح پایین کلسترول می‌تواند به معنای کاهش خطر بیماری قلبی باشد.

در مجموع، در حالی که این تغییرات ممکن است کاملاً چشمگیر به نظر برسند، اما کوتاه مدت هستند؛ بنابراین تأثیر آن‌ها بر سلامت بلندمدت ما کمتر است. اما این بدان معنا نیست که نان مصرفی خود را منجمد نکنید.

قرار دادن یک قرص نان در فریزر می‌تواند مضرات مواد غذایی را با مزایای اضافی برای سلامتی حتی اگر اندک باشد، کاهش دهد.